Kościół p.w. św. Piotra i Pawła
Na pd. od rynku, na terenie tzw. Nowego Miasta, przy ul. Lubelskiej 61, barokowo-klasycystyczny (późnobarokowy), murowany kościół parafialny p.w. śś. Piotra i Pawła, dawna cerkiew unicka z lat 1772-74. Pierwotnie cerkiew prawosławna p.w. śś. Piotra i Pawła, 1583 przeniesiona z poprzedniego miejsca pod zamkiem i uposażona przez Stefana Zbaraskiego; następnie murowana unicka, notowana 1726, 1759 wzmiankowana jako zrujnowana. Nowa (obecna) wzniesiona 1772-74 z fundacji Augusta Czartoryskiego, być może proj. arch. Stanisława Zawadzkiego.
Ostatni proboszcz unicki, ks. Faustyn Hanytkiewicz uwięziony po 1856 za odmowę zaprzestania odprawiania nabożeństw po polsku i usunięcia organów. 1874 zabrana na cerkiew prawosławną. 1916 zamieniona na magazyn zboża przez niemieckie władze okupacyjne. Od 1919 kościół rz.-kat., 1921 rektoralny. 1934 remont wieży i dachu. 1944 spalony dach, uszkodzone sklepienie, w tym samym roku remont, kolejne 1959-63 i 1979-80. Parafia erygowana 1994. . Orientowany. Murowany, otynkowany.
Na planie prostokąta zamkniętego trójbocznie, salowy, trójprzęsłowy, na osi prezbiterium dwukondygnacyjne składzik i zakrystia. Wewnątrz ściany zwieńczone obiegającym belkowaniem, dzielone szerokimi pseudopilastrami, pomiędzy którymi głębokie arkadowe wnęki. Chór muzyczny murowany, wydzielony ścianą, trój przesiewy, z pełnym parapetem, pod nim kruchta, otwarta do nawy prostokątnym otworem w profilowanym obramieniu i półkolistymi arkadami po bokach (pn. zamurowana). Sklepienie kolebkowo-krzyżowe na szerokich gurtach; w zakrystii nieregularne, czterodzielne, kruchta, skarbczyk i lokalności na piętrze z płaskim stropem. Okna w ścianach tarczowych zamknięte półkoliście, w głębokich glifach. Elewacje zwieńczone uproszczonym belkowaniem. Fasada dwukondygnacyjna, z nieznacznie zryzalitowaną częścią środkową, ujętą lizenami, boniowana na narożach, szczyt z trójkątnym ogzymsowanym naczółkiem ujęty spływami, z krzyżem na cokole. Na osi portal prostokątny, profilowany, zwieńczony odcinkiem gzymsu, wyżej duże okno, z opaską w nadłuczu; takież, nieco mniejsze, w szczycie, w tynkowej opasce z kluczem. W elewacjach bocznych podziały lizenami, w gładkich tynkowych opaskach, pod nimi wysokie prostokątne płyciny. Elewacja tylna z prostokątnymi mniejszymi okienkami w dwóch kondygnacjach, górne we wnęce zamkniętej półkoliście, w ścianie pd.-wsch. ślepe. Dach dwuspadowy, nad częścią wsch. trójpołaciowy, kryty blachą.
Ołtarz główny, mensy ołtarzy bocznych, ławki, konfesjonały, stalle i drzwi wejściowe jednorodne, modernistyczne, z elementami neoklasycyzmu i neobaroku, 1935, zapewne wyk. Zakład Reszczyńskiego z Międzyrzeca. Fisharmonia firmy Manson & Hamlin z Filadelfii, koniec XIX w. W ołtarzu głównym obrazy: 1. Matka Boska z Dzieciątkiem (Matka Boża Pocieszenia), zapewne I poł. XVIII w., pounicki, przemalowany, ze srebrnym półksiężycem, koronami, berłem i gwiazdami; 2. na zasuwie, śś. Piotr i Paweł, 1935, sygn. Józef [Piotr] Poraj Koźmiński, konserwowany 1963 przez Marię Żołądek; w lewym ołtarzu bocznym Św. Jan Chrzciciel, II poł. XIX w., pocerkiewny, w ramie neorokokowej. Obraz dwustronny Złożenie do grobu i Niewiasta u grobu, XVIII w., mal. na desce. Monstrancja, rokokowa, III ćw. XVIII w., złocona, kameryzowana, na owalnej wielolistnej stopie, rocaillowe kartusze z główkami puttów w obłokach i bukietami kwiatów, nodus gruszkowy, czteropolowy, owalne reservaculum w groszkowanym obramieniu, gloria promienista z wieńcem suchego akantu, taśmy i kratki oraz putta trzymające Arma Christi, u góry plakietka z postacią Boga Ojca pod baldachimem z paludamentem, w zwieńczeniu pasyjka. Kielich barokowy, XVIII w., gładki, na kolistej stopie.
Obok, w pd.-zach. narożniku cmentarza kościelnego, barokowo-klasycystyczna (późnobarokowa) dzwonnica z lat 1772-4 (wg innych źródeł - z 1772). Murowana, tynkowana. Na planie kwadratu. Zwieńczona uproszczonym belkowaniem toskańskim, w części cokołowej i narożach boniowana. Przezrocza zamknięte półkoliście, od pn. prostokątny otwór wejściowy. Dach czterospadowy, kryty blachą, zwieńczony krzyżem na postumencie.
